20 Kasım 2008 Perşembe

Arıyorum.....

Ben bu değilim.Ben senin gördüğün kadarı değilim.Ben senin görmek istediğin kadarı hiç değilim.Ben senin yanlızca sevdiklerin,değerini bildiklerin,olmasını istediklerin değilim.Daha iyisi ya da daha kötüsü.Ama ben bunlardan daha fazlasıyım.Belki de en çok senin görmek istemediklerin, senin için gerekli olmayanlarım.Ya da belki senin istediğin beni besleyen, istemediklerin, ihmal ettiklerin, varlığını bilip de yok saydıklarındır.
Ben de bir süre öyle sandım.Kendimi senin için gerekli kısımdan ibaret saydım.Kendimi senin görebildiğin kadar sandım.Senin istemediklerini budayıp attım.
Ama insan kendine rağmen varolamaz.Bir zaman idare eder, bir zaman unutur belki.Sonra kuruyup dökülmeye, kaynağı kuruyan ırmak gibi susuz kalmaya başlar sonunda.Yapraklar bir süre idare eder belki, ama kökler büyüyene kadar.Kökleri büyütemezsen çürüyüp gidersin ya da kuruyup yok olursun.
Ben de öyle sandım bir zaman.Köklerim olmasa da yapraklarım beni idare eder sandım.Ama olmuyor, kökler büyümezse yapraklar da kuruyup dökülüyor.
Hayır sana kızgın değilim.İşim kendimle benim.Yıllardır ihmal ettiklerim(z)i arıyorum.Tozlanmış sandıklarımda bekleyenleri, kuytu köşelerimde solanları, derinliklerimde kaybolanları.İçime yürüyorum, memlekete döner gibi, evine sığınır gibi.
Sürgündeki beni arıyorum.Gözlerini ve ellerini bağlayıp bir köşeye attığımı.Kapımı çalınca ısrarla, tanımazlıktan geldiğimi.Benim de yok saymak istediğimi.Budayıp attığım köklerimi...
Bulunca çıkar geliriz.Saçlarımız ıslak,yorgun ama taptaze....Dayanırız kapına....Merak etme...

3 yorum:

şurimşine dedi ki...

belkide hayatın kendisi sandık kabullenilmiş yenikliği...

şina dedi ki...

si ma omşkomi

Brajeshwari dedi ki...

:)

bu yazıyı okuduktan sonra, rüyaya dalmak istedim bu mutlulukla..