21 Ekim 2008 Salı

Çocuktuk....

Hayatımız güzel mucizelerle doluydu, çocuktuk...Akşamlarıı yorgun eve dönerken tasasızdık, çocuktuk...Aynı çatı altındaydık sevdiklerimizle, çocuktuk...Yarınlar ümit vaadeden açılmamış parlak jelatinli bir hediye kutusu gibiydi, çocuktuk...Keloğlan da pamuk prenses de mutlu mutlu yaşayordu sonunda, çocuktuk...Tek bir fasülye tohumu ile gökyüzüne çıkılıyordu, çocuktuk...Karpuz kollu fırfırlı bir elbise ya da parlak bir çift rugan ayakkabı bütün gece mutluluktan uyutmayacak güçteydi, çocuktuk...Arife geceleri elimize kına yakardık, cenneti bekler gibi beklerdik bayramı, çocuktuk...Sadece dizimiz uf olurdu kalbimiz değil, çocuktuk...Saçlarımız henüz berberle tanışmamıştı, sık sık bit taramasından geçerdi, çocuktuk... Pijamalarımızı annemiz dikerdi, babamız merdivenleri ikişer ikişer çıkardı, babaannelerimiz şimdi anlatıp andığımız şeyleri henüz yaşardı, çocuktuk...Karanlıkta yanıp sönen mappazulelerde özetlerdik yaradanı, çocuktuk...

*Mappazule : Ateşböceği

1 yorum:

Beter Böcek dedi ki...

Çok sevdim bu yazıyı diyecek söz bırakmamışsınız. Yüreğinize sağlık.