2011, kartpostallar vs..

Yeni yıldan birşeyler beklemeyi ne zaman öğrendik bilmiyorum ama herhalde o da çocukluğumuza dayanıyordur herşey gibi... O zamanlar üzerinde çatısı karlarla kaplı, pencerelerinden mavi dokuya zıt sapsarı sıcacık bir ışığın yansıdığı pencereleri olan pofuduk bir ev ,yanında ışıl ışıl bir çam ağacı, havada uçuşan kar taneleri olan kartpostallarda mutluluğun gizlendiğine kalıbımı basardım. Çok kere valizimi toplayıp oraya göç edercesine resme dalar zamanın nasıl geçtiğini anlamazdım. Hala sıkıcı toplantılarda kendimi kağıdın bir köşesine önünde kesilmiş odunların olduğu, postakutusunun üzerinde kar olan kulübeleri çizerken bulurum. Nefes almak için pencere açmış gibi ferahlatır beni. Ne diyordum, yeni yıl...Allah yeni yılda herkese kartpostallarda idealize edildiği kadar çok huzur ve mutluluk versin.