12 Ocak 2009 Pazartesi
Guri Kayoba
Evim;oymalı sandıklarda çocukluğumu, gençliğimi, düşlerimi saklayan....Memleketim; armut tadı, su sesi, toprak, nem ve çay kokan...Mutfağım; bir evi ev yapan.Göremezsem özlediğim, bulamazsam aradığım, adının tınısı içimi titreştiren,içine kıvrılıp geçmişimde, geleceğimde, beni ben yapan her yerde yolculuklara çıktığım.Unutmaya yüz tutarsam kendimi kollarını açıp beni çağıran. Beni bana taşıyan.Beni bana barıştıran, beni bana çağrıştıran.Zayıf düşerse kolum kanadım gücümü toparlayan.Saran, sarmalayan.Kendim işte kendimi anlatan....
Kaydol:
Kayıt Yorumları (Atom)
4 yorum:
İçten, duru, güçlü, samimi, evrensel...Zekana hayranım, yüreğini seviyorum, en çok da ışık saçtığı zamanlarda...
Şinam , sağol....
bir de kendine kocaman sarılan :)
Brajesshvari; yorumun bana farkettirdi, bu aralar evet kendime kocaman sarılıyorum.Çünkü sanırım, keşfettim ki kendime kocaman sarılmazsam varolamam, kimseye de kocaman sarılamam.Ve farkettim ki, kendimi keşvedip evrensele katmak istiyorum.
Yorum Gönder